روزنامه وطن امروز در همین رابطه می‌نویسد: به موازات چنین نظری، چندی پیش یکی دیگر از چهره‌های مطرح کشور در دنباله چنین کلیدواژه‌ای در دیدار اعضای شورای انجمن اسلامی دانشکده فنی دانشگاه تهران گفت: برگزاری انتخابات آزاد، شفاف و منطبق بر قانون اساسی می‌تواند بخش بزرگی از مشکلات کشور را حل و علاوه بر افزایش اعتماد مردم و دوستداران نظام، دشمنان خارجی کشور را در بسیاری از زمینه‌ها خلع سلاح و مایوس کند.
دادستان ویژه روحانیت کجاست؟
این عضو مجمع روحانیون به دبیر آن مجمع که از جمله شاهکارهایش صدور بیانیه فتنه انگیز سال88 بوده، بعد از تبریک گفته است:«..آقای خاتمی حجت دینداری خیلی از ما هستند....پناه ومرجع ماست فضایل ایشان بر همه ما حجت است ».«...کوچکترین ادای احترام ما این است که این روز خجسته... »میهمانان نیز جمعی از روزنامه نگاران و گروهی از... بودند.
تا اینجا را همگان مستحضرند اما سوال از آقای دعایی که سابقه او در کنار امام ثبت بوده این است که :
1- اینگونه مراسم وفوت کردن شمع توسط میهمان روحانی آنان از ویژگی های کدام اسلام مطرح شده توسط امام می باشد آیا به سمت تعطیل کردن اسلام ناب حرکت نمی کنید؟
2-اینکه این مجلس را «کوچکترین ادای احترام به خاتمی» معرفی کردید چه جوابی به مطالبه مردم انقلابی و ظلم دیده از بانیان فتنه دارید؟ به راستی به جای عذر خواهی کردن از مردم و رهبری نظام به خاطر اتهاماتی که به نظام اسلامی وارد کردید، جشن شادی برای خواص مردود به پا کردن با کدام وظیفه نماینده ولی فقیه سازگاری دارد؟
3- واما جمله «حجت دینداری خیلی از ماها»سهو رسانه ای یا واقعآ کلام شماست؟ اگر کلام شما باشد وای بر ....
4- آیا دادستان ویژه روحانیت جشن فتنه گری با کلمات سخیف و موهن مطرح شده در مکان بیت المال و هزینه آن را عملی مجرمانه می داند یا نه؟ اگر رصد کاملی صورت گیرد مطالب دیگری به دست خواهد آمد.
واما برادر دعایی من نیز مثل شما روحانی وهم رسانه ای هستم ولی از رفتار شما به هر دو حیث خجالت کشیده و آن را تقبیح می کنم زیرا رسالت مطبوعات و روحانیت را باید بازمرور و منشور «روحانیت» را مجدد برای خود و سید محمد خاتمی و دیگر اعضای مجمع روحانیون بازگو نمائید.
منصور غفوری
امام جماعت مسجد حضرت ولیعصر(ع)شهرک شهید محلاتی
دست پنهان فراماسون پشت پرده تظاهرات 25 بهمن+ مستندات
(این مقاله مربوط به دو سال پیش است خواندن آن خالی از لطف نیست)
در این مطلب می خواهیم تحلیلی کوتاه و خواندنی از رابطه سران فتنه ۸۸ و جریان فراماسونری داشته باشیم:
ردپایی از میرحسین موسوی که بی شک خود را از اصلی ترین سران فتنه می داند، در لجنات تفتین و تسلیم و قسطنطنیه (لُژهای فراماسونری) دیده می شود. این ها ادعاهای "دکتر محمد مکری" است که در زمان تصدی میرحسن موسوی بر مسند وزارت امور خارجه، سفیر کبیر ایران در شوروی بوده است.
دکتر محمد مکری در "بخشی از کتاب خاطراتش" آورده است:
"میر حسین یک مرد مقاطعه چی پول جمع کن و
مدیر شرکت مقاطعه کاری سمرقند و نیز یک مؤسسه ی تجارتی دیگر بنام انتشارات
قلم ( منشعب از انجمن قلم درباریان برای ایز به گربه گم کردن) آنهم با نام
مستعار حسین رهجو بود.
او فرزند یک چای فروش است که بعدها چای های بازار
را با تردستی و بنام کارشناس چای در انحصار خود و یاران وشرکاءخود قرار
داد و به او لقب سلطان چای در ایران دادند.
او توانست به کمک همان محافل
سرّی خود را به روحانیون بچسباند و در درون آنها رخنه کند و منشأ آنهمه
خیانتها شود ... و در پایان هم جام زهر را به ولینعمت خود (امام خمینی که
قطعاًبه او ایمانی هم نداشته است) بنوشاند."
رویش‌های انقلاب بیشتر از ریزش‌ها بوده است/ عزم جوانان امروز بیشت
حضرت آیت الله خامنه ای رهبر معظم انقلاب اسلامی عصر امروز (شنبه) در دیدار خانواده های شهیدان، جانبازان و ایثارگران استان خراسان شمالی، پدیده شگفت آور رویش های جدید و بیشمار انقلاب اسلامی در نسل جوان را نتیجه برکت خون شهیدان دانستند و تأکید کردند: با وجود برخی ریزش ها از میان قافله انقلاب، رویش های فراوان انگیزه های جدید و عزم های راسخ و آگاه، ملت ایران را اکنون به خط شکن شجاعت و ایستادگی در مقابل فزون خواهی سلطه گران تبدیل کرده است.
ماجرای حکم حکومتی حضرت امام برای نخست‌وزیری موسوی/ آقای خامنه‌ای
هفته گذشته رجانیوز در گزارشی با بررسی ویژگی های مدیرتی امام خمینی(ره) در زمان دفاع مقدس پرداخت و از جمله در برداشتی از ماجرای انتخاب میرحسین موسوی به نخست وزیری برای بار دوم نوشت:
در سال ۱۳۶۴ چهارمین دوره انتخابات ریاست جمهوری برگزار شد و آیت الله خامنه‌ای علی رغم عدم تمایل برای کاندیداتوری، به حکم امام خمینی (ره)، کاندیدای انتخابات شدند و با رای بالای ۸۵ درصد به ریاست جمهوری برگزیده شدند. رئیس جمهور وقت پس از انتخاب دوباره تاکید داشت که نمی‌خواهد با میرحسین موسوی به عنوان نخست وزیر ادامه فعالیت دهد و اما محسن رضایی، فرمانده وقت سپاه در دیداری با امام خمینی(ره)، اظهارداشت که اگر میرحسین موسوی نخست وزیر نباشد در کار جنگ خلل پیش می‌آید. در این وضعیت امام خمینی (ره) حکم حکومتی به رئیس جمهور برای انتخاب موسوی به عنوان نخست وزیر دادند و آیت الله خامنه‌ای نیز پذیرفتند. در واقع امام خمینی(ره)، تمرکز مدیریت وثبات آن را برای عدم اخلال در جنگ واجب می‌دانستند و از این رو حکم به ادامه مدیریت دولت موسوی دادند.
در این میان سایت وابسته به یک رئیس دفتر که طی سه سال گذشته از هیچ گونه دروغ و فحش و تهمت نسبت به نظام جمهوری اسلامی کوتاهی نکرده است، در یادداشتی سیاسی، رجانیوز را به تحریف تاریخ متهم کرد و اظهار داشت که امام خمینی(ره) در ماجرای انتخاب مجدد میرحسین موسوی به نخست وزیری در سال 64 حکم حکومتی صادر نکرده اند.
گروه تاریخ رجانیوز برای آشکار شدن ابعاد این ماجرا، و اینکه آیا حضرت امام (ره) برای نخست وزیری موسوی حکم حکومتی صادر فرموده اند یا نه، بخشی از خاطرات حجت الاسلام علی اکبر ناطق نوری که این روزها نزدیکی خاصی به جریان مورد علاقه سایت مذکور پیدا کرده است را در این موضوع بازنشر می دهد:
مقام معظم رهبری در مقام رئیس جمهوری در یک محظوریت عجیبی قرار گرفته بودند. از یک طرف احساس می کرد از نظر شرعی و وظیفه به مصلحت کشور نیست، مهندس موسوی را معرفی کند و از طرف دیگر نظر امام آقای موسوی بود. بنابراین برای حضرت امام نامه‌ای نوشتند که "اگر حضرت‌عالی تشخیص می‌دهید که باید مهندس موسوی را معرفی کنم، حکم کنید، شما رهبر هستید. شما روز قیامت جواب دارید، ولی من جواب ندارم کسی را که مصلحت نمی‌دانم، نخست‌وزیر کنم، مگر اینکه حکم ولی فقیه بالای سر او باشد. حضرت‌عالی حکم کنید تا من ایشان را بگذارم"، امام هم می‌فرمودند: "من حکم نمی‌کنم، من حرف خودم را می‌زنم." بن‌بست عجیبی پیش آمده بود.
جریان بن‌بست نخست‌وزیری خیلی اوج گرفت. پنج‌شنبه‌ای بود که خدمت آقای هاشمی رفتم. ایشان در حیاط منزل‌شان به تنهایی مشغول مطالعه برای نماز جمعه‌ی فردا بودند. گفتم آقای هاشمی شرایط بدی پیش آمده، موضوع نخست‌وزیری را حل کنید، از یک طرف امام می‌فرمایند نظر من آقای موسوی است از طرفی هم آقای خامنه‌ای می‌گویند اگر نظر امام این است، حکم کنند تا من در قیامت توجیه شرعی داشته باشم، این باید حل شود.
آقای هاشمی نیز خیلی نگران بود و گفتند اگر این گونه باشد، آقای خامنه‌ای خیلی آسیب می‌بیند. مقداری هم تندی کرد و گفت: "شماها مقصر هستید." گفتم: "ما که کاره‌ای نیستیم." به ایشان گفتم: "باید طوری این قضیه حل و فصل شود." گفتم: "آقای خامنه‌ای می‌گوید اگر نظر امام این است، ایشان حکم کند." آقای هاشمی گفتند که "شما این موضوع را به امام بگویید." سپس گفتم: "من حاضرم به امام بگویم، اما تنهایی خیر. یکی دو سه نفر باشیم". آقای هاشمی هم پذیرفتند که از امام ملاقات بگیرند و پیشنهاد کردم که به اتفاق آقایان مهدوی، جنتی و یزدی خدمت امام برویم. این آقایان را دیدم و گفتم چهارتایی نزد امام می‌رویم و اگر امام جمله‌ای گفت و قانع نشدیم، زود بلند نشویم. با آقایان شوخی کرده و گفتم خیلی زود جا نخوریم وقتی امام حرف زدند ما هم حرف بزنیم و ادله اقامه کنیم.
ما چهار نفر خدمت امام رفتیم، ابتدا آقای مهدوی موضوع را طرح کردند و آقایان هم به نوبت صحبت کردند تا نوبت به من شد، روزهای آخر وزارتم بود. من خدمت امام عرض کردم که "آقا اولاً چه آقای مهندس موسوی نخست وزیر باشد و چه کس دیگر، بنده دیگر وزیر کشور نخواهم شد. این را بگویم که خیال نشود به خاطر وزارت خودم دست و پا می‌زنم"، اینجا آقای مهدوی با امام شوخی کردند و گفتند: "آقای ناطق فاتحه‌ی خودش را خوانده است". بعد گفتم: "آقای خامنه‌ای می‌گویند که اگر نظر شما آقای مهندس موسوی است، حکم کنید، من روز قیامت جواب شرعی ندارم، اما اگر ولی فقیه به من دستور دهد، حجت دارم."
اینجا امام خمینی خیلی جدی فرمود که "من حکم نمی‌کنم، اما به عنوان یک شهروند حق دارم نظر خودم را بدهم یا خیر؟" خیلی جالب بود این عین عبارت امام که فرمودند، "من به عنوان یک شهروند اعلام می کنم که انتخاب غیر از ایشان، خیانت به اسلام است."
این جمله را که ایشان فرمودند، همه چیز روشن شد و واقعاً معلوم شد که موضوع چقدر عمق دارد. پس از این که فهمیدیم نظر قطعی امام، مهندس موسوی است، در محل دفتر ریاست جمهوری خدمت آقای خامنه‌ای رفتیم و ماجرا را خدمت ایشان شرح داده و گفتیم: "این دیگر حکم است. اما فقط لفظ حکم را نگفتند. امام تا آخر ایستاده است این که ایشان می‌فرمایند جز موسوی خیانت به اسلام است، حکم است."
آقای خامنه‌ای فرمودند: "برای من اتمام حجت شد"، لذا تصمیم گرفتند و مهندس موسوی را برای نخست وزیری مجدد معرفی کردند. بدین‌گونه بود که خداوند به ذهن من لطف کرد و با رایزنی‌هایی که انجام دادم، همه را از بن‌بست درآوردم و قصه را حل کردم و شاید خود مهندس موسوی این را نمی‌دانست؛ حتی بعداً عده‌ای در مجلس و غیرمجلس خیال کردند ما نزد امام رفتیم تا او را متقاعد کنیم تا از حمایت آقای موسوی دست بردارد، ما می‌خواستیم امام تکلیف آقای خامنه‌ای را روشن کنند و خداوند هم کمک کرد و حل شد. 1
1. مرتضی میردار، خاطرات حجت الاسلام و المسلمین ناطق نوری، تهران: انتشارات مرکز اسناد انقلاب اسلامی چاپ دوم، 1385 ج2 صص76-77